کاش من هم ارمیا بودم

ای آزادی تو را دوست دارم، به تو نیازمندم، به تو عشق می ورزم، بی تو زندگی دشوار است. ای آزادی، من از ستم بیزارم، از بند بیزارم، از زنجیر بیزارم، از زندان بیزارم، از باید بیزارم، از هر چه و هر که تو را در بند می کشد، بیزارم. ای آزادی، ای مرغک پر شکسته ی زیبای من، کاش می توانستم تو را از چنگ پاسداران وحشت، سازندگان شب و تاریکی و سرما، سازندگان دیوارها و مرزها و زندانها و قلعه ها رهایت کنم، کاش قفست را می شکستم و در هوای پاک بی ابر بی غبار بامدادی پروازت میدادم... اما... دستهای مرا شکسته اند، زبانم را بریده اند، پاهایم را در غل و زنجیر کرده اند... معلم شهید، دکتر علی شریعتی.